Zelfrealisatie & Verlichting

Diepe rust in jezelf vinden

Echte innerlijke rust is spontaan en niet afgedwongen

Elke dag te mediteren zal zeker effect hebben en je zult er gegarandeerd stiller door worden, het is echter nog geen zelfrealisatie of verlichting. Door te mediteren richt je aandacht zich naar binnen in plaats van naar buiten en dat is nodig om de werkelijke innerlijke rust te ervaren.

Van jongs af aan zijn we echter getraind en gewend geraakt om naar buiten gericht te zijn. Er is nauwelijks ruimte voor kinderen om hun aandacht naar binnen te richten en hun innerlijk te ontdekken. Zeker kinderen van de huidige generatie leren eerder om een iPad te bedienen dan dat ze leren bij hun innerlijk stil te staan.

Wanneer je veel rusteloosheid hebt en het innerlijk een lawaai van gedachten is die over elkaar heen buitelen, dan leeft er beslist veel lichamelijke spanning en onrust in je. Echte innerlijke rust is spontaan en niet afgedwongen. Met mediteren kun je jezelf dwingen om een uur stil te zitten, wat je eigenlijk doet is de schijn creëren dat je innerlijk rustig bent geworden. Dit is geen echte stilte, het is opgelegde stilte.

Er zijn twee soorten stilte

De ene stilte kweek je aan en de andere stilte ontstaat

Echte stilte betekent dat er geen storende of negatieve gedachten meer opkomen en dat je lichamelijk volkomen ontspannen bent. Er is een rust in je neergedaald waar je niets voor hoeft te doen. Ontspanning is je natuur geworden, je neemt het leven zoals het is.

Alleen wanneer stilte uit je pure wezen komt, dan spreek je van zelfrealisatie en verlichting. Al het andere is stilte op commando, het is een subtiele vorm van controle op de mind en daarmee op je lichaam. Mind en lichaam werken nauw samen, een onrustige mind geeft een gespannen lichaam en andersom, een gespannen lichaam veroorzaakt een onrustige mind.

Door met je aandacht naar binnen, naar jezelf te gaan, zul je eerst bewuster worden van de onrust van je gedachten (de mind) en de onrust van je lichaam (je gevoel). Na verloop van tijd zullen gedachten en gevoelens rustiger worden en kom je bij de werkelijke stilte in jezelf. In jezelf is het overal even stil. Het is een eindeloze stilte die verbroken wordt door gedachten en gevoelens.

Boeddhistisch monnik Thich Nhat Hanh: ‘Neem dagelijks de tijd om met mededogen te luisteren naar je innerlijk kind, naar die dingen in jezelf die schreeuwen om gehoord te worden’

Vertraag, verstil… en luister

Afstemming met de omgeving, mens, dier en de natuur om dichter tot jezelf te komen

Laat de controle los

Richt je aandacht op de stilte

Door je aandacht naar binnen te richten maak je een goede stap richting zelfrealisatie en verlichting. Het beoefenen om je gedachten meer los te laten is nodig om tot innerlijke stilte te komen. Stilte is een zeepbel. Er is maar heel weinig nodig om deze te doorbreken. Een zucht. Een woord. Een blik. Een zin. Een beweging. Een gevoel. Er komt voortdurend onrust voorbij die je weer uit het centrum trekt.

Bewust worden van de stilte achter de woorden, de gevoelens en bewegingen is de weg richting zelfrealisatie. Die stilte is er altijd, waar je ook bent, wanneer je er ook maar bij stil staat. Het is de stilte van het hart en van de liefde.
Des te meer contact je hebt met deze stilte, des te meer je van het leven kunt genieten.

Het eerste inzicht is dat je gedachten niet moet willen controleren. Je laat de gedachten voor wat ze zijn, maar richt je aandacht op de stilte achter de gedachten. Door de focus op je gedachten los te laten, zal er een compleet andere rust op je neerdalen. Hetzelfde doe je met gevoelens, je laat ze voor wat ze zijn en gaat er niet in mee. Het is ook niet de bedoeling ze tegen te willen houden, daar raak je gespannen van. Je laat de emoties hun gang gaan, zonder ze te dramatiseren of te negeren.

Chinees filosoof (Rond 6e eeuw v. Chr.) Lao-Tse: 'De grootste openbaring is de stilte'

Bij ZEON leer je hoe je deze stilte kunt ervaren

Het nut van therapie richting zelfrealisatie en verlichting

Het uitspreken van je diepste innerlijke spinsels zal er voor zorgen dat je zowel verbaal als lichamelijk spanning gaat ontladen. Door dingen te benoemen word je bewust van de gevoelens die de ervaringen die je hebt meegemaakt hebben gedaan. In de meeste gevallen praten mensen over gebeurtenissen en zorgen ze ervoor dat ze 'weg van hun gevoelens raken', ze praten er op zo'n manier over dat de gevoelens onder controle blijven. Op die manier blijf je gespannen en kom je niet dieper tot jezelf.

Gevoelens en gedachten vinden altijd plaats tegen de achtergrond van de getuige in jezelf. Je kunt die gevoelens en gedachten observeren en dat kan alleen doordat er een observant aanwezig is. Die getuige of observant is je ware kern, iets diepers kun je niet in jezelf waarnemen.

Door je meer bewust te worden van de gevoelens en gedachten die je hebt, groeit langzaam het besef van de innerlijke getuige. Voor de een is dat besef een heel geleidelijk proces en voor de ander komt het als een plotselinge schok. Therapie kan heel behulpzaam zijn om meer bewustzijn te krijgen over de getuige in jezelf.

Ben je je bewust geworden van de innerlijke getuige, dan zal er daarna een diepe innerlijke rust over je heen komen. Een rust zonder beheersing of dwang, je ervaart voor het eerst een stilte zonder enige strijd. Het bijzondere is dat er uiterlijk misschien weinig verandert, je bent nog steeds dezelfde met al je gevoelens en gedachten en toch is er een wezenlijk groot verschil. Je laat je namelijk niet meer leiden door deze gevoelens en gedachten, ze gebeuren nog steeds en er is een diep weten dat jij niet die gevoelens en gedachten bent. Je bent de getuige achter deze gevoelens en gedachten.

Door niet te oordelen, schep je stilte in je geest

Deepak Chopra (Indiaas spiritualiteits-schrijver)

Terug naar je oorsprong

Het getuige-bewust-zijn is je kern

Er is een subtiel verschil tussen het denken en de getuige, al is dit vaak lastig uit te leggen. Gedachten kun je herkennen aan hun dualiteit, er is altijd een tweedeling op te merken. Iets is goed of fout, waar of niet waar enzovoort. Het is een mening of een label.

Vanuit de getuige is er geen dualiteit. Het is het waarnemen of opmerken van datgene wat er is. Je neemt iets waar vanuit dat punt zonder dat er een mening is gevormd. Er is zelfs geen label. We zijn gewend geraakt om gelijk labels te hangen aan datgene wat we waarnemen. Dit is de reden van de meditatie op een kaars of een witte muur, je richt je aandacht daarmee op de waarnemer, de getuige. Alle gedachten, gevoelens en labels verdwijnen en datgene wat overblijft is de innerlijke getuige.

Zelfrealisatie is het herontdekken van het bewust-zijn, het opnieuw contact maken met de getuige in jezelf. Elk pasgeboren kind neemt de wereld waar vanuit de getuige, er is nog geen ego en er zijn geen gedachten. Die komen pas later. Het kind is nog volledig gericht op de gevoelens en reageert onmiddellijk op impulsen van die gevoelens. Het poept en plast zonder oordeel en schaamte. Het geeft luid en duidelijk aan dat het een knuffel wil of gevoed wil worden.

Het opvoeden bestaat voor een groot deel uit het ontwikkelen van een gedachtewereld. Je leert als kind aan welk gedachtegoed past binnen het gezin en de gemeenschap waarbinnen je opgroeit. Je leert een taal zodat je snel kunt aangeven wat je nodig hebt of niet wilt. Een taal bestaat uit het labelen van dingen, zodat je gemakkelijk dingen duidelijk kunt maken. Door het ontwikkelen van je gedachtewereld verlies je langzamerhand het contact met het getuige-bewust-zijn.
We verlangen allemaal terug naar het getuige-bewust-zijn waarmee we geboren zijn.

Hoe beoefen je het bereiken van zelfrealisatie

Zelfrealisatie of verlichting is voor iedereen weggelegd. In ieder mens is bewustzijn aanwezig en wanneer je er moeite voor doet kun je bewust worden van dit bewustzijn. Het klinkt natuurlijk wat dubbel, bewust zijn van je bewustzijn. Toch leven een hoop mensen onbewust en laten zich leiden door het gedachten en gevoelens. Daarmee lijken ze slachtoffer te zijn van allerlei drama wat ze meemaken.

Het beoefenen van het bereiken van zelfrealisatie kun je op elk moment van de dag doen en met elke activiteit die je doet. Door je te richten op je aanwezigheid kun je bewust worden van het bewustzijn. Een bekende methode is letten op je ademhaling. Ademhalen doe je de hele dag en door er bewuster van te zijn, train je het bewustzijn.

De grootste uitdaging is het leren onderscheid te maken tussen gedachten en de getuige. Voor de beginnende beoefenaar is er nog geen onderscheid. De gedachten zijn zo overheersend dat er geen getuige lijkt te zijn. Het kan in het begin erg ontmoedigend zijn en lijken dat het toch zinloos is. Toch kun je het inzicht krijgen.

Vergelijk het met de tekst die je nu leest, je ziet de letters en daarmee vormt zich een verhaal. Dat gaat zo automatisch dat je de witte achtergrond niet eens opmerkt. Toch bestaan de letters dankzij de witte achtergrond. Wanneer de opmerkzaamheid indaalt dat jij de witte achtergrond bent en dat het alleen de tekst is die voortdurend verandert, dan valt het kwartje.

Goede vragen om jezelf te stellen bij het beoefenen van zelfrealisatie zijn:

Wie ben ik?
Waar komen mijn gedachten vandaan?
Waar komen mijn gevoelens vandaan?
Waar bevind zich de waarnemer van mijn gedachten?

Mocht je begeleiding zoeken in dit bijzondere proces waarmee je het contact met je diepste zelf terug vindt, dan helpen we je graag. Neem contact op voor meer informatie.